“Le Petit Prince “ van Antoine  de  Saint Exupéry was in de zestiger jaren, toen ik in de humaniora zat, verplichte lectuur . Vandaar waarschijnlijk, dat ik er toen niet méér uithaalde dan wat nieuwe woordjes, want die kon je in de rand van de pagina in vertaling lezen . We leerden ook het gebruik van de subjonctif , en  dat mensen alleen maar drinken, omdat ze willen vergeten dat ze zich schamen dat ze drinken ... We vonden het toendertijd ook fascinerend hoe je in een hoed een slang kon zien , die net een olifant had opgepeuzeld ... maar de échte boodschap achter dit wondere verhaal was me toen toch wel ontgaan . Als je op school iets moést lezen, dan gebeurde er iets in me, dat me alle plezier ontnam . Mijn oudere zus probeerde me nog te overtuigen dat het een prachtig boekje was, maar voor mij was het niet meer dan ‘schoolwerk’ . En toen het schoolwerk af was, verdween het boekje in de boekenkast . Later heb ik dit tekort aan respect voor dit monument van eenvoud en waarheid meer dan goed gemaakt . Iedereen die me min of meer nauw aan het hart lag, werd door mij verwend, met een exemplaar van dit kleinood. Ik denk dat ik het in vier of vijf verschillende vertalingen, voorzien heb van het mooiste inpakpapier dat ik in huis had . En ik heb nogal wàt liefjes gehad die ik wat bewustzijn wou bijbrengen .
Wat  me nu -als volwassene van bijna 60- nog steeds zo aangrijpt, is de manier waarop ik me steeds weer persoonlijk aangesproken voel door de conversatie die de auteur met de lezer voert . Een soort gewetensonderzoek dat je brengt naar het essentiële van ons verblijf hier op deze blauwe planeet. Het feit dat de kleine prins afkomstig was van een andere planeet brengt mij momenteel naadloos bij de thematiek van sommige nieuwe tijdskinderen, die eveneens herinneringen aan andere planeten blijken te hebben. En dat deze kinderen: indigos, sterrekinderen, kristalkinderen of hoe je ze ook mag noemen, ons in grote getale de woorden van “de kleine prins” komen naspelen mag ons dan ook niet verwonderen . Want ook nu ontmoeten we  nog steeds personnages als die van de pompeuze verwaande koning die alleen maar bevelen geeft , die anderen hem hebben voorgekauwd, of de zakenman waarbij elke vorm van fantasie ontbreekt, of de man die zich alleen maar met cijfertjes bezighoudt en zichzelf toch o zo belangrijk vindt . Als antwoord op de allerlaatste regel van het boekje, zou ik Antoine de Saint Exupéry willen  zeggen, wat ik hem eigenlijk allang had willen toevertrouwen : Antoine, le Petit Prince est revenu !!! Et il y en a beaucoup !!!

 

 

 

 

Quand le Petit Prince reviendra

( sur la mélodie de : quand maman reviendra /Brel)

 

Quand le Petit Prince reviendra
C’est pas le roi qui sera content
Quand  il reviendra, le petit Prince
L’état du roi changera tellement
Il reviendra comme autrefois
À cheval sur ses idées d’enfants
Et pour mieux fêter son retour
Il câlinera  les présidents
Et il nous parlera d’amour
Et du renard qu’il aimait tant
On a tellement besoin d’amour
Quand il ne nous reste qu’un moment

Quand le Petit Prince reviendra
Le businessman n’sera pas content
Quand il reviendra, le Petit Prince
On ne comptera plus du tout sur son argent
On reviendra de sa prison
Démollissant les murs d’antant
Et chaqu’un s’ra, ce qu’il ressemble
Et ressemblera à  ce qu’il sera
Et il nous racontera des histoires
D’égalité et liberté
On a tellement besoin de cela
Après une vie, emprisonnée

Quand le Petit Prince reviendra
Ses collègues seront bien contents
Quand il reviendra , le petit prince
On se rendra compte , qu’il y en a tant .
Ils sont venus d’un Paradis
Qui se situe bien loin d’ici
Des années –lumières pour ainsi dire
Pour eux rien de plus qu’un  p’tit soupire
Et ils me redonnerons leur sourires
Des sourires que j’aimais tellement
On a tellement besoin de sourires
Quand notre vie  n’est plus dansante

Quand le Petit Prince reviendra,
c’est Antoine qui sera content
Mêmes s’il reviendra en gueulant    
c’est Antoine qui sera content, et moi …    
Il réinventera les câlins                              
Qui seront les mêmes pour tout les gens…
On ne voit bien , qu’avec le Coeur…
et tout le monde en a besoin
Et il me redonnera l’ envie
Pour me créer une autre vie
On a tellement besoin de créer
Quand on veut se faire un paradis

Le petit prince est revenu
C’est Sylvie Simon qui en est contente
Et Marie Françoise, et d’autres gens
Ils seront contents, comme moi !

                                                           Codde / Brel